“Tüfek icat oldu, mertlik bozuldu” diyen halk şairi Köroğlu’ya nazire yaparsak; İnternet icat oldu, bilgiye ulaşmak kolay, ama yüzeysel oldu diyebiliriz. İnternetin esası “Kes yapıştır” modeline dayanır. Ama kütüphanedeki bilginin derinliğine, indikçe inersiniz. Ama hemen söyleyeyim. Eğitim sistemimiz, ne yazık ki hazırcılığa ve kolaycılığa özendiriyor öğrencileri!

    Biz kütüphaneciler, araştırmacılarla omuz omuza, katalogdan kaynak aramanın zevkine çok düşkünüz. Neden? Çünkü biz de eğlenerek ÖĞRENİYORUZ A DOSTLAR.

    Laf aramızda, öğrenciler çok sıkılıyor bu sistemden. Ders, çok veriliyor çok. Ve de açıkçası, bazı veliler demeyeyim, çoğu, çocuklarının ödevlerini kendileri yapıyorlar. Eskiden, bizim zamanımızda, ders sayısı çoktu. Orta 2’de 12 dersimiz vardı. Her dersten soru çıkar ve bizim cevap verememe gibi bir şansımız yoktu. Araştırmak bizler için şarttı. Yani öğünmek gibi olmasın. Bizim nesil gerçekten çok şanslıydı. Liseyi bitirdikten sonra, hiçbir arkadaş açıkta kalmadı.

    Kütüphane bizim 2.adresimizdi. Rahmetli Mustafa hoca az kahrımızı çekmedi. Bizde deilk amanlar kütüphane kullanma adeti yoktu tabi.Öğretmenlerin ilk tembihi, -Sakın ve sakın kitapları ellemeyin.Gözlerinizle takip edin..İçimizden, Abovvv, demek ki kitabı ellemek “suçmuş”u geçirir, bön bön bakardık. Ama daha sonraları, sayfaları yutarcasına hızlı okumayı öğrenecektim. Bir açıklama yapmam gerekiyor. Liseye kadar öğrendiklerimi kütüphanedeki kaynaklarla pekiştirdim. Üniversitede kütüphanecilik bölümünü okurken, bilgiye erişim yollarını ve metotlarını öğrettiler. Yani işin pratiğini. Mesleğe başladığımda ilk günü anımsıyorum. Ayaklarım titremişti. Zamanla, eğlenip öğrenerek öğretmeyi öğrendim.

   Şimdi internet var. Tamam, anında binlerce site emrinizde. Ama kim ne derse desin, değil internet, feriştahı olsa, kütüphane ve kitabın yerini TUTAMAZZZZ!

     Bir kere elektrik derdi yok kitabın. Dağ başında bile yanı başınızdadır. Arkadaşınızdır. Duygularınızı saklar. Eğer ona açılırsanız..Kütüphanede sıkılmazsınız.Alternatif çok.Bakın şimdi her kütüphanede internet bağlantılı bilgisayar salonları var.Dergiler var.Ben, kahve köşelerinde pinekleyen, beyinleri kireçlenen, cahilleşen ve tabi para kaybedip eve sinirli gelenlere acırım.

    Ben, İskenderun için eksiklik sayabileceğim bir konuyu, burada dile getirmeyi borç biliyorum. Tamam,kütüphane erişilebilecek merkezi bir yerde. Konumu güzel.Ama beldelerde ve mahallelerde semt kütüphaneleri yok.Şimdi bunun gelmişini geçmişini, neden olamayışını ve sebep olanları karıştırıp polemiğe girmek istemem. Yerel yönetimlerin, merkezi idarenin onayı ve yardımıyla, yakın uzak semtlerde birer kütüphane açılması gerekir düşüncesindeyim.Yetişmiş personel sıkıntısı var.Farkındayım.Ama emekli olup da dinç olan ve tabi gönüllü kütüphaneciler, pekala görevlendirilebilirler. Ben emekli olduktan sonra, binasını ve içeriğini çok beğendiğim Nardüzü Kütüphanesinde, sadece yol giderimin karşılanmasını isteyerek çalışmak istemiştim. Belediyeden, “Bütçemizde böyle bir harcama faslı yoktur” cevabı aldıydım.

    İskenderun Halk ve Çocuk kütüphanesi, gerçekten çok önemli bir konuma ve koleksiyona sahiptir. 50, 60 yılın kent arşivi buradadır.Dergi ve gazete taramaları yapılmış, güncellenmiş bilgilerle donatılmıştır.Bence okulla birlikte değerlendirilmesi ve gözetilmesi gerekir. Çünkü KÜTÜPHANESİZ ÖĞETİM OLMAZZZZ!!!!

 

Diğer tüm yazıları için buraya tıklayın!