Demokrasiyi hep sinyalizasyon lambalarına benzetirim. Bir taraf dururken diğer taraf geçer ve geçen taraf bir süre sonra da durur..
Durmayı bilmek!
Hani demokrasiyi, bir kişinin özgürlüğünün bittiği yerde bir başkasının özgürlüğü başlar veya bir başka deyişle de bir kişinin özgürlüğünün başladığı yerde bir diğerinin özgürlüğü biter şeklinde özetle tarif ederiz..
Özgürlükler sınırsız değildir!
Bu nedenledir ki; Yasalar vardır yaşamımızı düzenleyen, kolaylaştıran, can ve mal güvenliğimizi teminat altına alan..
Sınırsız özgürlük sahibi olduklarını iddia edenlerin sonu ise yine yasalarla sınırlıdır. Yasaları işine geldiği gibi koyan ve uygulayan ise bir gün kendisine de bu yasaların lazım olacağını unutmamalıdır!
Yasalar toplumun tamamı için özeldir, önemlidir ve yasalar koruma altına alınırken, yasaları uygulayan yargının temsilcileri de koruma altına alınmalıdır.
Yargıyı bağımlı hale getirdiğiniz anda bir gün gelecek farklı bir görüşte iktidar, bugün yargının bağımsızlığını elinden alanın kapısını çalacaktır!
Onun içindir ki, yargıyı sahiplenmeli ve bağımsızlığının devamı sağlanmalıdır.
Devamlı olsun ki, kapısına gittiğinde diline, dinine, ırkına, mezhebine bakmadan adil karar versin..
Aksi halde belli bir kesimin yargısının yaratacağı buhran, Türkiye’yi ikiye bölmeye ve etnik ayrımcılığa kadar varan bir karmaşaya neden olacaktır.
Benden söylemesi!
Daha fazla demokrasi, daha fazla özgürlük, daha fazla ekmek, mutlu ve geleceğe güvenle bakan bir Türkiye için herkes sorumluluklarını yerine getirmelidir.
Geçmişten hesap soran bizler, ileride torunlarımızın da bizden hesap soracaklarını unutmamalıyız..
Sorumluluk hepimizin, hür irade hepimizin..
Artısıyla eksisiyle gelecek hepimizin..
 

Diğer tüm yazıları için buraya tıklayın!