Yalan Rüzgarı..
Yalan!!!
Yazması ve hatta söylemesi bile insanın tüylerini diken diken etmeğe yetiyor..
Nelere kadirdir bu “Yalan!!!”
Yalancının mumu da yatsıya kadar yanarmış..
Ne yalanlar gördüm, duydum…
Hep sahte..
Arkası yarınlarla giden..
Dostlarını sırtından vuran..
İstanbullar’da birlikte..
Canım abim (!)
Yapma böyle ama..
Yalan ve yalancı..
En az yılan kadar sinsi, ürkütücü ve tehlikeli..
Yalan ve yılan ne kadar benzeşiyor değil mi?
Yazım ve ses olarak..
Hani hep derim ya; Ahkam kesmek için önce bir aynaya bakmak ve vicdan muhasebesi yaparak, geçmişinle yüzleşmek lazım..
Tertemiz olmak lazım, o kutsal Zemzem suyuyla yıkanmış gibi..
Gerçi insanlar maymuna benzerler, en tepeye çıktıklarında sadece utanılacak yerleri görünür!!!
Yalan ve yalancı hikayelerinden bir demek yapmak isterdim ama yazması da o kadar zor olur ki, o yalanlara ortak olmak kadar ürkütüyor beni..
Hani bir de dostluk kavramı var..
Dost kimdir?
Arkadaş kimdir?
Dost, mezara kadar..
Arkadaş, pazara kadar..
Ben böyle bilirim..
Dostunu sırtından vuranı da mezarda yalanlarından dolayı da yılanlar sokar..
Benim bildiğim tek bir şey var; Yalancının mumu yatsıya kadar yanar.. Vesselam..
Diğer tüm yazıları için buraya tıklayın!