Heryer Boş Mezar !

 

Geçmiyor !

Alışıyorsun sadece…

Her bir fotoğraf karesi, her bir saniye video görüntüsü,

6 Şubat’a dair ne varsa,

Hafızamızda, yüreğimizde tazeliğini koruyor …

 

Geliyor yine kara günün yıldönümü,

6 Şubat’a dair her ne varsa silmek, yıkmak, temizlemek adına ne varsa,

Yeni bir şehir, yeni bir yaşam için mücadele eden,

Gecesini gündüzüne katarak çalışan kim varsa,

Allah razı olsun…

 

Geçmiyor işte geçmiyor !

 

Cumhurbaşkanı, Bakanları, Valisi, büyükşehir belediye başkanı, kaymakamları, ilçe belediye başkanları…

Gün yaklaşırken daha da telaşlı,

Daha da hüzünlü,

Her an yeniden bir sarsıntı olur mu endişesi,

Yeniden yaşar mıyız kaygısı,

 

Düşünsenize,

Her gün evinizde, işyerinizde mutlu ve heyecanlı iken,

Aslında mezarlarımızda bekliyoruz o anı,

 

Ne zaman olur?

Olur mu olmaz mı?

 

Bilmiyoruz, bilemiyoruz !...

 

Öyle boş mezarlar gibi evlerimiz, işyerlerimiz,

Ve hatta her yer..

 

Hani hepimiz öldük de,

Sadece bazılarımızı toprağa verdiler ya,

İşte aynen öyle,

 

Kul kaderini yaşar, bahtında ne çıkarsa demişti Müslüm Baba,

 

 

Herhangi bir şey değil,

Deprem, yangınlar, salgın hastalıklar…

 

Öyle bir devire denk geldik ki,

Yaşamadığımız ne kaldı ki toprağın altı dışında ?

 

Öyle bir nesil tarih sayfalarında var mıydı ki?

 

Yaşamadık felaket kalmadı,

Ölüm ve kıyamet hariç…

 

Küçük kıyametler gibiydi yaşananlar,

 

Ve geliyor yine kara gün 6 Şubat,

Bizden, hepimizden kopardıklarıyla,

Anıları taptaze hafızalarda, acıları yakıyor yürekleri…

Ve geliyor yine …