İnsanlar yordu !

Yaranamadım…

Elimizle beslediklerimiz bile tepemize pislediler !

Hayatın içinde nankörlük de vardı, sadakat ve vefa da…

Nankörlük arttı, vefa unutuldu !

Neydi derdimiz?

Daha iyi şartlarda yaşamak, mutlu ve huzurlu bir hayat sürmek…

Bu mücadelenin içinde yine bir kez daha çok yorulduğumu hissediyorum !

İnsanlar yordu !

Hem de en adaletli ve vicdanlı olduğunu bildiğim veya öyle olduklarını zannettiğim insanlar yordu …

Çıkar ve menfaat ilişkileri, makam mevki derdiyle en yakınlarını bile ezip geçen vicdan, merhamet ve vefa yoksunları o kadar arttı ki !

Kocaman insanların ne kadar küçüldüğünü, geçmişte ettikleri yeminleri, verdikleri sözleri unuttuklarını gördüm !

Bugün dertleşmek için en uygun hava…

Hava o kadar kasvetli ki,

Ruhum daralıyor, canım sıkılıyor, yorulduğumu bir kez daha en acısından hissediyorum…

Allah hayra çıkara…

Saygının yitirildiği, sevginin tüketildiği, vefanın unutulduğu, vicdan ve merhametin rahmetli olduğu bir dönemdeyiz !

Yo Rul Dum !

Yetti artık, ne haliniz varsa görün diye çekip gidesim var !

Yaranamadım, ne İsa’ya ne de Musa’ya …

Ve son demleri sabrımın !

Azdan az çoktan çok gider modundayım …

Yine de sabır diyorum da,

Umarım sabrımı çok zorlamazlar artık…