Yine, yeni, yeniden der gibi…

Karanlığa bürünecek az sonra heryer,

Ayıpları örter gibi,

Mevlana hazretlerinin dediği gibi;

Ayıpları örtmede gece gibi ol !

Evimize gideceğiz, çocuklarımız, eşimiz kapıyı açacak,

Elimizde ne var ona bakacaklar !

Ya elin boşsa !

Allah hiçbir babayı, anneyi evlatlarının gözünde bu durumlara düşürmesin !

 

Yaşam telaşı, ekmek ve gelecek kaygısı…

Malum ay sonu ve ay başı,

Ödemeler, ödemeler, ödemeler…

Belki tahsilat da gelirdi bu arada !

Nafile bekleyiş…

 

Heryerden kıstık da, boğazımızdan da mı kısalım ?

Zaten lüksümüz yoktu, kendimize göre lüks gördüklerimizi de erteler olduk !

 

Nereye kadar?

 

Siyasetçiler seçim, bizler geçim derdinde…

 

Gelecek de bir gün gelecek,

Belki de bunların hepsi geçcek !

 

Küçükken düşüp dizimiz yaralandığında o küçük sıcacık öpmeler vardı,

Ve acısı geçerdi düşmenin…

Unuturduk hemencecik, yine koşar dururduk…

 

Şimdi büyüdük !

Geçmiyor acılar, ihanetler, kaygılar, üzüntüler…

 

Atıyoruz içimize, doldu taştı heybe !

 

Nereye kadar?

 

Ben de bilmiyorum amma bir yerde geçcek diye umutla beklerken,

Yenileri ekleniyor dertlere…

 

Ata ata içimize,

Nereye kadar?

 

İnsan olabilmek zor zanaattı ya,

Diplomalar meslekler içinde ammaaa insanlık başka !

 

Makama oturanın bakışı şahin,

Atıp tutması, ahkam kesmesi kılıçtan keskin !

 

Gözlerimizdeki üç kuruş parıltı da söndü de,

Gözümüzün feri kalmadı !

 

Geçcek mi diye beklerken,

Sabaha uyandıran, aldığımız nefesi bizlere bahşeden rabbimize şükürler olsun,

Gece bitecek,

Gün ışıyacak,

Güneş hepimize yetecek kadar eşit olacak da,

İnsanoğlu çok tamah,

Kefenin cebi yok !

Nereye kadar …

Mezarlıklar böyle kendini karun görenlerle, vazgeçilmez zannedenlerle dolu da,

Kısmet !

Nereye kadar ?

3 metre kefen hepsi bu kadar …