Bayağı düşündürücü bir konu doğrusu.

Evet..

konumuz dilimiz. Yahya Kemal’in “ağzımda anamın ak sütü gibi helal” dediği dilimiz.

Bir düşünelim, şu an konuşurken ağzımızdan çıkan her bir kelimeyi tartalım. Türkçesi dururken kullandığımız ya da kullanmayı seçtiğimiz kelimeler ne kadar doğru ya da kulağa ne kadar hoş geliyor?

Lafa gelince milli değerlerimiz dediğimiz şeyler neden dilimizi konuşurken ya da yazarken meydana çıkmıyor anlamakta zorlanıyorum. Dilimiz bizim en büyük kültürel mirasımız oysaki.. Gelecek nesillere aktarabileceğimiz en kıymetli hazinelerimizden biri. Şimdi kendi dili konuşulmayan milletler ne durumda?

Başkalarının dilini konuşarak , başkasının gölgesinde serinlemeye çalışarak yaşamıyorlar mı?

Biz, bu şekilde yaşamaya alışık olmayan bir milletiz. Bu geçmişte de böyleydi, şimdi de böyle..

Ama gelecekte nasıl olacağını şu anki nesil belirleyecek. Demem o ki “güle güle “ yerine “bye bye”, “sakin ol” yerine “relax ol”, “ özür dilerim” yerine “sorry!” , “teşekkür ederim” yerine “thank you”,demeye devam edersek değil 50 yıl sonra nereden baksak 30-40 yıl sonra dilimiz anlaşılamayan, yazıda farklı konuşmada farklı bir dil olmaya mahkum hale gelir. Mehmet Emin Yurdakul’ un bir şiirinde bahsettiği gibi

Ben bir Türk’üm; dinim, cinsim uludur;

Sinem, özüm ateş ile doludur.

İnsan olan vatanının kuludur.

Türk evladı evde durmaz giderim.

Türklük değerlerimize sahip çıkıp, dilimizi, dinimizi, vatanımızı yüceltip sahip çıkmamız temennilerimle.

Bir kusurum olduysa affola…

Asena Kurt/10.09.2019