Cahil insan; hem kendi şahsına hem de çevresine zarar verendir. Her şeyi bildiğini düşünüp gerçekte ne bildiğini bilmeyendir. Okuyup ta anlamayan, doğru anladığını da uygulamayandır. Yerine ve zamana göre hareket etmeyendir. Lisans ya da lisansüstü bitirdiğini düşünüp sınırlarını bilmeden her şeye ahkâm kesendir. Bu işlerin branşlaşmak gerektiğini unutup, araştırmayan yeterince okumayandır. Kendi uzmanlık branşını geliştirmeği düşünmeyip başka branşlar peşinde koşandır. Uzmanı olduğu konulardan uzaklaşandır. Gereksiz yerde olup, gereksiz konuşandır. Bir şeyi kendi kendine öğrendiğini idea edip öğretim merceğini hiçe sayandır. Her şeyin bir ustası olabileceğini, öğrenmenin öğretmenden olması gerektiğini, hayat okulunu tüm insanların bitirdiğini bilip te görmezden gelendir. Yorgunluğun emeğin takdirini yapmayandır. Başkasının vermiş olduğu emeği kıskanıp baltalayandır. Gerçek dışı yapılanlara susup, doğrulardan kaçandır. Saygının ve sevginin kavramlarından uzak, gururun ve kibirlinin doruklarında yaşayandır. Gerçek manada mütevazılığın yaşamın kuralı olduğunu unutandır. Sırf kendini öven sadece kendini göstermeye çalışandır. Mevki sorumluluğunu su istismar edendir. Komşusunda gördüğünü kıskanıp ona sahip olmaya çalışandır. Başkasının başarısını tebrik etmeyip üzülüp büzülendir. Yanlış yolda olduğunu bilip yoluna ısrar edendir. Başkalarının düşüncelerini hiçe sayıp kendi doğrularını savunandır. Karşısındaki kişinin lafını kesip ne söyleyeceğini bildiğini diyendir. Empati kurmayıp “ben her zaman söylerim” lafını çok kullanandır. Şahsını gerçek değerinin üstünden görüp, başkalarının adına karar verendir. Kendi çıkarlarını tüm fertlerin çıkarından üstün görendir. Kendini yetiştiren şahısları bir kenara itip umursamayandır. Sadece konuşmak için konuşandır. Ben bilirim diyendir…
Sağlıklı yaşam dileğiyle…
SOSYOLOG MEHMET GÜVEN
Diğer tüm yazıları için buraya tıklayın!