Terapi denilince çoğu kişinin aklına bireysel terapi gelir. Ancak bireysel terapilerin yanı sıra grup terapileri de bütün dünyada sıkça kullanılan ve etkisi kanıtlanmış tedavi uygulamaları arasındadır. Uzman bir psikoterapist liderliğinde yürütülen grup terapileri, ortak bir paydada buluşan 8 ila 10 katılımcının bir araya gelerek, dayanışma ve etkileşim içerisinde sorunlarını ele aldığı güvenli bir alan ve bir terapi tekniğidir.
1-Grup terapisi yalnız olmadığınızı fark etmenizi sağlar.
Kişiler bazen bir sorunu yaşarken kendilerini yalnız, suçlu, çaresiz hissedebilirler. Bu yoğun duyguları sadece onlar yaşıyormuş gibi düşünmeleri bu duyguların etkisini daha da arttırır. Grup terapilerinde yaşadığı sorunun başkaları tarafından da yaşandığını gözlemlemek, yalnız olmadığını görmek hem sorun ile baş etmede katkı sağlarken hem de soruna dışarıdan bakıp objektif değerlendirmeye, empati kurmaya ve duygularla farklı başa çıkma yöntemleri geliştirmeye olanak tanır. Size benzeyen ne kadar çok insan olduğunu görmek size rahatlık sağlar.
2- Grup terapisi hayatın provası gibidir.
İnsan sosyal bir varlıktır. Kendi benliği oluştuğu andan itibaren kendinin dışındakini ‘ötekini’ tanımaya, keşfetmeye başlar. ‘Ben ‘ ve ‘öteki’ arasındaki bu ilişki hayatta kurduğu ilişkileri şekillendirir. Grup terapisi bir nevi mikro dünya gibidir. İnsanlarla kurulan ilişkiler burada da tekrar eder ve bunları fark edip o an çalışmak konusunda çok verimli bir ortam oluşturur..
3- Grup terapisi güvenli bağ sağlar.
Bireysel terapilerde sadece terapist ve danışan arasında kurulan bağlar grup terapisinde katılımcılar arasında da kurulur. Bu nedenle terapi ortamında oluşan güvenli bağ terapist olmadan da kişiler arasında devam eder.
4-Grup terapisi destek verme ve almayı teşvik eder.
Yargılanmayacağını bilerek bir paylaşım yapmak ve sonrasında gruptan koşulsuz desteği görmek kişiye iyi gelen, destekleyici bir süreçtir. Katılımcılar kendiler destek alırken diğerlerine de destek verirler. Süreçten fayda sağlayanları görmek kişiye umut aşılarken ‘ben de iyi hissedebilirim’ düşüncesini doğurur. Kendi içerisinde sorunu ile ilgili yetersiz ve çaresiz hissederken, bir başkasına yardım edebilmesi iyileştirici bir etki sağlar. Kişi farkındalığını arttırıp, psikolojik yapısı hakkında bilgi edinir ve diğerlerine de kendi bildiklerini aktarır, farklı bakış açıları sayesinde çeşitlilik sağlanır.