bir yapıta dönüştürmeye kalkışmak hayli müşkül iştir. Özellikle Türkiye'nin 1970'lerden 1980'lere uzanan çalkantılı toplumsal, siyasal akışını düşündüğümüzde.

Sonrasında ise meşakkatli bir açık-kapalı hapishane süreci. İçerisi ve dışarısı asker postallarının, haki görüntülerin, işkence aletlerinin, darağacı gölgesinin esareti altında bir ülke.

Özellikle gencecik insanları bu kaotizmin sorumlusu tutan zihniyet karşısında ayakta durabilmek bile bir maharetken, Tabii bu yıkım sürecini 1980'lerden 2013'lere, Taksim-Gezi Parkı'na getirip bağlamak daha bir özen, dikkat ve sorumluluk istiyor.

Nazmi Kipel işte tüm bunları belleğinin süzgecinden geçirirken elbette kendisi açısından bir vicdani borcu, sorumluluğu da yerine getiriyor.

Devrimci mücadelenin yükselişe geçtiği dönemlerde faşizmin saldırıları amansızdı ve bu arada birçok insan öldü, öldürüldü. Bireysel ve kitlesel katliamlar çağında hayatta kalmayı bir şekilde başaranlara düşen sorumluluk da bu değil midir?

Ölen öldürülen yoldaşlarının, özellikle de İlyas Ateşoğlu, Namık Arı yoldaşlarının anısı önünde bir saygı duruşu gerçekleştirdiğini belirten Nazmi Kipel: "Unuttuğum veya unutmadığım, hatta unutamadığım arkadaşlarımın hepsi çok çok önemli kişiliklerdi. Hepsi birer roman kahramanıydılar elbette ama bazılarıyla karşılaşamamıştım, bazılarıyla çok kısa süreli bir birlikteliğimiz olmuştu. O nedenle özelden genele bir yansıma söz konusu edildiğinde, unuttuklarım da bu kitabın özneleridir, anıları taptaze, capcanlı olanlardır."

Nazmi Kipel’in “Roman Gibi Yaşamlar” adlı bu kitabını Dörtyol’da İncesu Kitap ve Kırtasiye’den temin edebilirsiniz.