Hiç de hoş olmayan gelişmeleri takip ederek günlerimizi geçiriyoruz.
Türkiye’nin gündemi kimine göre uzun yıllardır yapılması gereken adımlar atılıyor, kimine göre de bir devlet teröristlerle masaya oturmaz ve pazarlık etmez şeklinde görüşler var. Türkiye, gelişmeleri yakından izlerken, midemi bulandıran görüntüler televizyon kanallarında dakikalarca yayınlanıyor.
Allah sonumuzu hayretsin demekle kalıyoruz şu ara..
Gelişmeleri öyle bir takip ediyoruz ki; elimiz kolumuz bağlı..
Bugünleri yaşamamalıydık!
Siyaset bu şekilde iken ekonomide de aynı doğrultuda ciddi sıkıntılar var..
Onbinleri katledenler, şehit analarının yüreğine ateş düşürenler televizyonlardan şov yapıyorlar.. Zafer günü ilan ediyorlar, demokratik açılım çalışmalarının başladığı günü..
Türk Milleti binlerce yıllık bir şerefli geçmişe sahip bir millettir.. Bugüne kadar boynu bükük gezmemiştir..
Kendime yediremiyorum bir çok şeyi.. Hele hele o zafer kazanmış gibi coşkulu karşılamaları, teröristleri kahramanmış gibi göstermeleri yok mu? İllet oldum lanet okudum..
Geçen gün İskenderun Gazeteciler Cemiyeti’nin önünde bekliyordum, Şehit ve Gazi Aileleri Derneği Başkanı Fevzi Mercanoğlu babamızla sevgili eşleri annemiz yanımdan geçtiler, yemin ediyorum yüzlerine bakamadım.. Yürekleri yanarken onların, bizler nasıl yüzlerine bakarız?
Hele hele bir de şehit yakını Rızkullah Durmaz ağabeyimin sözleri yokmuydu, yüreğim parçalandı.. Ateş düştüğü yeri yakıyor beyler!!
Bunları anlamak için şehit anası, babası veya yakını olmak yeterli..
Allah acı vermesin ama şehit analarının yüreğindeki ateşi göre göre yapılanları hazmetmek mümkün değil..
Çocuklarını nasıl gönderdiler ama davullu zurnalı asker ocağına? Nasıl karşıladılar sonra cansız bedenini evlatlarının..
Boğazım düğüm düğüm duygularımı yansıtamıyorum, cümleler düğüm düğüm boğazımda.. Sadece Allah sonumuzu hayretsin demek geliyor içimden.. Çaresiz gelişmeleri izliyoruz lanet okuyarak..
Diğer tüm yazıları için buraya tıklayın!