akşam yemeğini yediği Arsuz Bıkmaz Restoran’da 8. Gün Haber’e özel açıklamarda bulundu.
Türkiye’de ve Dünya genelinde milyonları aşan hayran kitlesiyle duruşunu bozmayan sanatçı Cevdet Bağca, hayranlarını türküleriyle ve kocaman yüreğiyle buluşturdu.
Hatay’ın Arsuz İlçesi Green Park Sosyal Tesisleri’nde hayranlarıyla buluşan Cevdet Bağca’yı akşam yemeğinde de hayranları yalnız bırakmadı.
Arsuz’un 5 yıldızlı restoranı Bıkmaz’da akşam yemeğini yiyen Cevdet Bağca, hayranlarıyla yemek yedi ve hoş ve dolu dolu sohbetiyle herkesi kendine bir kez daha hayran bıraktı.
Mütevazı kişiğiyle kendisiyle tanışmak ve sohsbet etmek isteyen tüm hayranlarına zaman ayıran ve sıcak sohbetiyle de gönülleri fetheden Cevdet Bağca, türkülerinde dillendirdiği gibi kocaman yüreğiyle Arsuzlular’ı mest etti.
Arsuz Bıkmaz Restoran’da işletmeci Nurettin Bıkmaz ile konser verdiği Green Park Sosyal Tesisleri İşletmecisi Züher Ekenel ve hayranlarıyla aynı masada keyifli bir sohbet yapan Cevdet Bağca, 8. Gün Haber’e özel açıklamalarda bulundu.
Cevdet Bağca, 8. Gün Haber Sahibi Gökhan Gökpınar’ın sorularını yanıtlarken özel açıklamalarıyla gündemi sarsacak.
Sanat camiasını eleştiren ve iktidarı sanatçılar arasında ayrım yapmakla suçlayan Cevdet Bağca, muhalif sanatçıların Türkiye’de bir çok zorluğa göğüs gerdiğini ve katliamlara dahi maruz kaldıklarını ifade etti.
Cevdet Bağca’ın duygularını tüm samimiyetiyle aktardığı röportajı sizler için kesintisiz yayınlıyoruz.
Türkiye'nin en meşakkatli dönemlerini yaşadığını düşünüyorum. Sanatçının ideolojisi vicdanıdır. Bu ülkede tek bir adam bile mutsuz olsa, sanatçı yine muhalif olmalıdır. Sanatçı ve iktidar ilişkisi kirli, tuhaf ve kokuşmuş bir ilişkinin adıdır. Benim jenerasyonumdaki bir çok insan dünya üzerindeki rockçıları görmezden geliyoruz ama Madonna örneği Afrika'da AIDS hastaları için senede 50 tane konser veriyor ama bu bizim ülkemizde bir türlü bir geleneğe dönüşmez. Sığınmacılarla ilgili herkes fotoğraf çektirir ama sığınmacılara 2 çadır almazlar. Ben sanatın da muhalif olması gerektiğini düşünüyorum. Bizi yönetenler muhalefet kelimesinden iğreti oluyorlar. Karikatüre ceza verilen ender ülkelerden biri Türkiye'dir. Karikatüriste yapacağınız en büyük kötülük ona para cezası vermektir. Kirasını ödemekte ve yaşamlarını yürütmekte zorlanan bu adamlara devasa para cezaları vermek kadar kötü bir şey olamaz.
Bu ülke sadece Ahmet Kaya'ya çatal, bıçak atmadı, bu ülke sevgili Hasret Gültekin'i yaktı. Ahmet ağabey yakıcı, yıkıcı bir örnekti hepimizi derinden etkiledi. Bir ayin vardı bir tören, orada ucube sıradan adamlar gereksiz ahmakça insanlar, onların hiç biri bu ülkeyi Ahmet Kaya'dan çok sevmediğini asla onlar da, onları öven sistem de devlet de biliyor. Bizim karnemiz sadece burada kirli değil ki, Ruhi Su'nun yurtdışına çıkıp tedavi olmaması için milyonlarca engel koyan bu ülkeydi. Zülfü Livaneli'nin ben yüzünü öğrendiğimde adamın albümünün çıkmasından 20 sene geçmişti. Emekçi isimli bir ozan hala ülkesine gelemiyor. Sadece Ahmet ağabeyimin meselesiyle bitmiyor mesele, elbette ki ciddi bir haksızlık ama Sivas'ta 37 tane aydınını yaktı bu ülke ve hiç birinin katili bulunamadı. Bundan daha büyük bir dram olabilir mi? Yazan-çizen insanları yaktı bu ülke. Bir tanesinin de katili çıkıp hesap vermedi. Bir resmi görüş var ve sizi görmemek için elinden geleni yapıyor. Ben eğitimciyim, 26 senedir öğretmenim. Çok soruşturma geçirdim, buna rağmen aynı yerde durmaya devam edeceğim. Altını çizerek söylüyorum, bizi yönetenlerin, İstanbul merkezli sanat eleştirmenlerinin, magazin dergilerinin, sabah şebeklerinin programlarının yayınlaması gerekmiyor. İnsanlar sizi bir şekilde keşfediyor, ilgileniyor. Kürt vilayetlerine gidiyorum gençler yakışıklı, parlak gözlü, güzel çocuklar konserlerimde beni yalnız bırakmıyorlar. Antakya'ya geliyorum araplar, aleviler beni yalnız bırakmıyorlar. Karadenize gidiyorum lazlar, çerkezler beni yalnız bırakmıyorlar. Bazılarının yat borularıyla hareket etmiyor bu ülkenin insanları, elbette onların yat borularıyla da hareket edenler vardır.
Bu ülke ya hepimizin cenneti olacak yada cehennemi !!!
Mahsuni'nin yaşadığı çileyi bilirim ben. Neşet Ertaş bu ülkede bir mihenk taşıdır, ona çingen diyenide bilirim. Devletin sanatçılar üzerinde ki resmi görüşü hiç bitmedi. Bir yandan maneviyat, din, islam muhabbeti yapanlar 23 Nisan günü çıkardıkları şarkıcıları siz biliyorsunuz. Bu ülkede kardelenler kurtulsun kampanyası yapanlar, oynama şıkıdım şıkıdım, yakalarsam öperim şarkılarını yaptılar. Sizi onbinkişi dinlesin onbin değerlidir, üç kişi beş kişi değerlidir. Umudum var mı var, niye var biliyor musunuz? Galile dünya yuvarlaktır dediğinde derisini yüzdüler, o zaman milyonlar dünyanın tepsi olduğuna inanıyordu. Coğrafi keşifler Galile'nin doğru söylediğini gösterdi. Onun için bugünü söyleyenler söylesinler. Bir gün bizim dediklerimizin doğru olduğunu anlayacak bu insanlar. Her zaman şunu söylüyorum, Bir oğlum bir kızım var benim onlar için dilemediğim hiç birşeyi Antakya'da ki bir çocuk için dilemem. Benim sanatta sorumluluğum budur. Oğlum için nasıl bir dünya talep ediyorsam, kızım için nasıl özgür, demokrat, aydın bir ülke temenni ediyorsam herkes için aynı temenniyi diliyorum. Zülmle geberelim, vicdan azabıyla gebermekten çok daha hayırlı ve keyifli birşeydir. Pir Sultan çok güzel bir kelam etmiş, "Kalsın benim davam, divana kalsın" demiş. Biz bugün hissettiğimizi alnımızın akıyla söyleyelim, bizim hesabımız divana kalsın. Dilerim bir gün bu hesaplaşmayı yaşarız. Ak mı kara mı? Ampül mü, floresan mı? hepsini o gün hesap günü göreceğiz.
Basın Bir Ülkenin Turnusol Kağıdıdır
Neden beni farketmiyorlar diye hiç bir zaman düşünmedim. Beni farkeden ediyor zaten, onların kanallarında yemek tarifi yaparken kendimi düşünemiyorum. Ot yada bal satarken kendimi düşünemiyorum. Basın bir ülkenin turnusol kağıdıdır. Bu ülke ya hepimizin cenneti olacak ya da cehennemi olacak. Ben cenneti olsun isteyenlerdenim. Ben her zaman şunu söylerim kürtlerin kendi dilinde şarkıları söylemesi okuması gerektiğini savunuyorum. Arapların arapça konuşması gerektiğini düşünüyorum. Şiddetin hayatımızdan çıkması gerektiğini düşünüyorum. Dün bir öğretmen bir valinin kılık kıyafet eleştirisi yüzünden kalp krizi geçirip öldü. Öğretmenin okuduğu kitapları gördüm, o kadar kitap okuyan bir insan hergün kravat takabilir mi? Her gün o kravata ibadet edip tapamaz. Bir öğretmen valiye benzediği zaman o ülke biter. O ölen arkadaşımız iyi ki o valiye benzememiş.
